Ημουν κι εγω στο Οακα!

Is there a doctor in the house??

Μας είπαν ο Jon Bon Jovi και η παρέα του σε μια αξέχαστη συναυλία , χθες στις 20/07.

Τι ακολούθησε; Bad Medicine , You give love a bad name , Always , It's my Life , Livin' on a Prayer και πολλά ακόμη από τα διαχρονικά κομμάτια τους. Ξεσηκωθήκαμε , ουρλιάξαμε , φωνάξαμε , τραγουδήσαμε , ξελαρυγγιαστήκαμε , μα πάνω απ'όλα ζήσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία. 

Το στάδιο κατάμεστο , φανταστείτε λοιπόν τι χαμός δημιουργήθηκε όταν η θρυλική μπάντα βγήκε στη σκηνή. Για δύο-δυόμιση ώρες περίπου επικρατούσε το αδιαχώρητο... Το συγκρότημα τα έδωσε όλα για ένα κοινό που περίμενε αυτή τη συναυλία για πάνω από είκοσι χρόνια.  Τι να πω... είναι από τα λίγα συγκροτήματα που κατορθώνουν από τη μία να ξεσηκώσουν το κοινό (π.χ. It's my Life) και από την άλλη να το συγκινήσουν (π.χ. Always)

Ανήκω στη γενιά που έμαθε τους Bon Jovi αφού κυκλοφόρησαν το κομμάτι It's my Life. Δεν άργησα να μάθω τα τραγούδια που προηγήθηκαν (χρυσή δεκαετία του '80) και από τότε περίμενα με λαχτάρα να έρθουν στην Ελλάδα. Τα χρόνια περνούσαν και οι ελπίδες μου χάνονταν , να όμως που το συγκρότημα επέλεξε στη μεγάλη του περιοδεία να συμπεριλάβει και τη χώρα μας! Και να που έφτασε και η χθεσινή ημέρα και έφτασα στο Ολυμπιακό στάδιο. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μόνο όταν είδαμε στο video wall το βίντεο αρχής συνειδητοποίησα ότι όντως ήμουν εκεί.

Θα έβαζα και βίντεο , αλλά μάλλον δε θέλετε να ακούσετε την αγριοφωνάρα μου από πίσω...

Σας ευχαριστούμε πολύ Bon Jovi...

Have a nice day.............. ;)

 

Υστερόγραφο : γιατί γιατί γιατί γιατίιιιι δεν είπαν το runaway;;;;;;;;;;;;;

Άλλη μια μέρα ξημέρωσε

   
  Έχω δύο βδομάδες να γράψω. Στο ενδιάμεσο δεν προέκυψε τίποτα το συνταρακτικό. Το καθημερινό μου δρομολόγιο είναι δωμάτιο - μπάνιο , μπάνιο - σαλόνι. Ποπό είναι κι αυτή η ζέστη... σκάει ο τζίτζικας! Κι ακόμα δεν έχει έρθει ο καύσωνας...
  Χτες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Στριφογύριζα στο κρεβάτι μου περιμένοντας να αποκοιμηθώ μα του κάκου... Αφού το ξέρω πως με την πίεση δεν έρχεται ύπνος! Προσπάθησα να χαλαρώσω και να αδειάσω το μυαλό μου από τις σκέψεις μου , όμως αυτές έβρισκαν πάλι τρόπο να επιστρέψουν και να μη μου επιτρέπουν να κοιμηθώ. Συνέχιζα να στριφογυρίζω , δεν έβρισκα με τίποτα μια θέση που να με βόλευε. Έσκαγα από τη ζέστη και ο προπολεμικός ανεμιστήρας μου ίσα ίσα που έφερνε λίγο αέρα. Σιγά σιγά με πήρε ο ύπνος γύρω στη μία τα ξημερώματα. Το πρωί ξύπνησα μες στον ιδρώτα. Είχα πετάξει κάτω τα σεντόνια μου και διψούσα. Μια καινούρια μέρα είχε ξημερώσει εδώ και αρκετές ώρες.

Πήρα το βιβλίο μου και απορροφήθηκα διαβάζοντάς το. Μόλις κουράστηκαν τα μάτια μου κοίταξα από το παράθυρο για να κατασκοπεύσω τους γείτονες. Απέναντι μια νοικοκυρά άπλωνε τη μπουγάδα και παραδίπλα μια παρέα συζητούσε δυνατά. Ο ήλιος , εκτυφλωτικός όπως πάντα , ματαίωσε τις κατασκοπευτικές μου διαθέσεις. Αποφάσισα να ανοίξω τον υπολογιστή. Μετά από ώρες μου ήρθε η ιδέα γι' αυτό το ποστ. Ελπίζω να σας αρέσει.
Αυτά για σήμερα. :)