31 Δεκεμβρίου 2011

Έρχεται το 2012!

   
  Λιγότερο από μιάμιση ώρα μας χωρίζει από τη νέα χρονιά , το 2012!
Αποχαιρετώ λοιπόν το 2011 που μας πρόσφερε πολλά , τόσο θετικά όσο και αρνητικά και υποδέχομαι το 2012 ελπίζοντας ότι κι αυτό με τη σειρά του θα μας προσφέρει πολλά (και αν γίνεται περισσότερα καλά!)

Υγεία , ευτυχία , αγάπη είναι μόνο μερικά από αυτά! Ό,τι επιθυμεί ο καθένας να το έχει :)

Ελπίζω το 2012 να γράψω όσα περισσότερα μπορώ και όσα νιώθω και να τα μοιραστώ μαζί σας!
Καλή χρονιά σε όλους!! :D

19 Νοεμβρίου 2011

Waiting for the change...

Νοέμβρης. 
Πάνω από ένας μήνας για τα Χριστούγεννα...
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μετράμε αντίστροφα για τις διακοπές. Λες και η ζωή δεν έχει νόημα. 
Ανυπομονούμε για κάτι απλώς και μόνο για να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα. 
Πόσες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να λέει Ααχ άντε να μου συμβεί κάτι περίεργο.... Κάτι που να μην περιμένω. Κάτι να με βγάλει από τη ρουτίνα , να με βάλει σε σκέψεις. 

Φυσικά... φοβόμαστε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας... Περιμένουμε να μας συμβούν πράγματα. 

Η αλήθεια είναι ότι νιώθεις ωραία όταν σου συμβαίνει κάτι από μόνο του. 
Εκεί που συνηθίζεις στη ρουτίνα γίνεται κάτι και σε ταρακουνάει.

Όταν όμως βλέπεις ότι τίποτα δε συμβαίνει και βυθίζεσαι όλο και πιο πολύ στη ρουτίνα καλύτερα είναι να αναλάβεις δράση.

Άρχισα τις φιλοσοφίες όμως...


Τα διαγωνίσματα δίνουν και παίρνουν...
Το πρωινό ξύπνημα είναι κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολο.
Πλέον οι φύλακες εκπλήσσονται όταν φτάνω πριν το κουδούνι!


Βελτιώνουμε και την κοινωνικότητά μας ;)


O καιρός όμως πάει από το κακό στο χειρότερο! Όχι άλλο κρύο...

Αυτά από τις εβδομάδες που πέρασαν :)

2 Οκτωβρίου 2011

Εσωστρέφεια


Γύρω μου τόσοι άνθρωποι... Στη γειτονιά μου , στο σχολείο , στο φροντιστήριο...
Τόσοι άνθρωποι πάνε κι έρχονται , σκέφτονται , ονειρεύονται. Ούτε καν τους γνωρίζω.
Οι συμμαθητές μου. Φέτος αλλάξανε τα τμήματα και βρέθηκα ξαφνικά με τόσους αγνώστους.
Πώς ξεκινάς μια φιλία;
Πώς κάνεις το πρώτο βήμα;
Και κυρίως... τι γίνεται όταν είσαι απόλυτα κλειστός και εσωστρεφής άνθρωπος;
Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να πλησιάσει κανείς τους συμμαθητές του σήμερα;
Ή μήπως μόνο εγώ έχω το πρόβλημα;

Ίσως όλα να ξεκινάνε από ένα χαμόγελο , μια καλημέρα.
Ίσως να χρειάζεται μόνο να είσαι ο εαυτός σου.
Κι αν δε με αποδεχτούν οι άλλοι;
Ε τότε δεν ξέρουν τι χάνουν...

Κάποιοι άνθρωποι είναι ανοικτοί και κοινωνικοί. Με ένα βλέμμα δημιουργούν φίλους.
Κάποιοι άλλοι είναι εσωστρεφείς και αντικοινωνικοί. Για μένα αυτό έγκειται κυρίως στη χαμηλή αυτοπεποίθηση.  
Πώς καταπολεμά κανείς την χαμηλή του αυτοπεποίθηση; 
Όλα είναι σχετικά... Το ότι νιώθει κανείς κατώτερος , δε σημαίνει ότι είναι.
Όλα στο μυαλό είναι.

Αν δεις τον εαυτό σου με άλλο μάτι θα αλλάξει και ολόκληρη η ψυχολογία σου.
Αν είσαι ευγενικός και συμπαθητικός θα κάνεις καινούριες φιλίες.
Γι' αυτό μη βάζεις ταμπέλες στον εαυτό σου και δέξου τις αλλαγές.
Οι φίλοι θα έρθουν από μόνοι τους... 

Να και κάτι ενδιαφέρον :

Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση χαρακτηρίζονται από:
 
Αισθήματα κατωτερότητας και ανασφάλειας.
Δυσκολία κοινωνικής ένταξης και αισθήματα μοναξιάς.
Υπερβολική ευθιξία και χαμηλές αντοχές στις συντροφικές σχέσεις.
Παραμέληση ικανοποίησης βασικών προσωπικών αναγκών.
Παραμέληση της εξωτερικής εμφάνισης.
Υπερβολική ενασχόληση με αυτό που οι άλλοι σκέπτονται για αυτούς.
Υπερβολική ανησυχία μήπως και ενοχλήθηκε κάποιος άλλος εξ’ αιτίας τους.
Διάχυτο άγχος και συχνά αισθήματα απογοήτευσης.
Δυσκολία να ερμηνεύσουν με ειλικρίνεια την πραγματικότητα.
Επικέντρωση στα αρνητικά στοιχεία μιας κατάστασης.
Μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες.
Δυσκολία να δέχονται φιλοφρονήσεις.
Έλλειψη εμπιστοσύνης στις προσωπικές τους απόψεις.
Χαμηλές προσδοκίες από τη ζωή.
Αναπάντεχες εκρηκτικές συμπεριφορές.
Αποφυγή των προκλήσεων.
Κοινωνική απόσυρση.
Διαταραχές στη συγκέντρωση, τον ύπνο και τη διατροφή
Έχεις κι εσύ χαμηλή αυτοπεποίθηση; :(
 

13 Σεπτεμβρίου 2011

Back to school...


Δεν κατάλαβα τίποτα...
Πότε πέρασε το καλοκαίρι;;
Πότε πήγε 8.45;;;
Πότε χτύπησε το κουδούνι;;;;
Και τελείωσε κιόλας η δεύτερη μέρα...
Πρώτη φορά που δεν υπάρχει ούτε ένα βιβλίο στην τσάντα... Ούτε ένα για δείγμα...
Τα βιβλία αγνοούνται , όποιος ξέρει οτιδήποτε ας επικοινωνήσει μαζί μας.

Όχι τίποτ' άλλο , αλλά πέρσι μας βάζανε και διαδραστικούς πίνακες... Α καλάαα...

Πρώτο θρανίο πάλι... Φτου , τρέχουν και προλαβαίνουν τα τελευταία...
Και δυο καινούριοι μαθητές , πόσοι είμαστε τώρα;; Α , 28... 
Άλλος για τη βάρκα μας;; Δεν μπορεί θα τους φτάσουμε τους 30!

Καινούριο θρανίο να ζωγραφίσω!! 
Καινούριοι καθηγητές επίσης! 

Πφφφ θέλω το καλοκαίρι πίσω......
Καλά καλά δεν κατάλαβα πότε πέρασε...
I will survive...
Will I?

29 Αυγούστου 2011

Θερινό ή χειμερινό σινεμά;


Πρόσφατα είδα ένα άρθρο σε εφημερίδα σχετικά με τα υπέρ και τα κατά των χειμερινών και των θερινών κινηματογράφων. Το σκέφτηκα αρκετά και τώρα πια που οι θερινοί κινηματογράφοι κλείνουν και οι σινεφίλ θα επιστρέψουν στις κλειστές αίθουσες είναι καιρός να μοιραστούμε τις απόψεις μας.

Ο κινηματογράφος από μόνος του είναι μαγεία. Είναι από τα πιο διαδεδομένα μέσα διασκέδασης και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν σχεδιάζεις να βγεις έξω. Τι προτιμάμε όμως; Θερινό ή χειμερινό σινεμά; Ας δούμε τι μας προσφέρει το καθένα.

Στους κλειστούς κινηματογράφους , καταρχάς έχεις το συν του τρισδιάστατου που προσφέρουν πολλές ταινίες , ακόμα κι αν πολλές φορές μετανιώνεις για τα παραπάνω χρήματα που έδωσες... Επίσης το προσωπικό φαίνεται πρόθυμο να σε εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο. Υπάρχουν αναπαυτικά καθίσματα και κλιματισμός. Δεν είσαι αναγκασμένος να βλέπεις το κεφάλι του μπροστινού σου. Τι άλλο θες;
Στους θερινούς κινηματογράφους από την άλλη βλέπεις μαζί με την ταινία και τ' αστέρια. Υπάρχει μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα. Το φεγγάρι με τ' αστέρια , το γιασεμί με την υπέροχη μυρωδιά του και η ταινία που επέλεξες. Ό,τι πρέπει για ερωτευμένα ζευγαράκια , αρκεί να μην ζουν τον έρωτά τους μπροστά μου!!

Φτάσαμε και στα κατά... Δεν μπορώ να βρω κάτι συγκεκριμένο για τους κλειστούς κινηματογράφους... Είναι καθαρά υποκειμενικό. Αν σου αρέσει ο εσωτερικός ή ο εξωτερικός χώρος. Απλά είναι καλύτερα το καλοκαίρι να πηγαίνεις σε θερινά σινεμά (κατά τη γνώμη μου) Και είναι που δεν υπάρχει διάλειμμα... Που σημαίνει ότι αν θες να πας προς νερού σου θα πρέπει να κρατηθείς για να μη χάσεις την ταινία... ή μπορείς να μην πάρεις αλμυρά!
Για τους θερινούς κινηματογράφους μπορώ να πω περισσότερα. Οι καρέκλες δεν είναι και τόσο αναπαυτικές , τα κουνούπια βρίσκουν ευκαιρία να επιτεθούν κατευθείαν στη σάρκα σου και είσαι αναγκασμένος να ακούς το κρίτσι κρίτσι από τα πατατάκια του διπλανού σου. Εεε αν ο μπροστινός σου είναι κεφάλας... την πάτησες!! 

Για όλους αυτούς τους λόγος εγώ επιλέγω θερινούς κινηματογράφους (το καλοκαίρι). Για το χειμώνα επιλέγουμε αναγκαστικά multiplex.
Βέβαια για το καλοκαίρι δε θα ήταν κακό κάτι μεταξύ χειμερινού και θερινού κινηματογράφου... 
Περιμένω και τη δική σας γνώμη!

21 Ιουλίου 2011

Ημουν κι εγω στο Οακα!

Is there a doctor in the house??

Μας είπαν ο Jon Bon Jovi και η παρέα του σε μια αξέχαστη συναυλία , χθες στις 20/07.
Τι ακολούθησε; Bad Medicine , You give love a bad name , Always , It's my Life , Livin' on a Prayer και πολλά ακόμη από τα διαχρονικά κομμάτια τους. Ξεσηκωθήκαμε , ουρλιάξαμε , φωνάξαμε , τραγουδήσαμε , ξελαρυγγιαστήκαμε , μα πάνω απ'όλα ζήσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία. 
Το στάδιο κατάμεστο , φανταστείτε λοιπόν τι χαμός δημιουργήθηκε όταν η θρυλική μπάντα βγήκε στη σκηνή. Για δύο-δυόμιση ώρες περίπου επικρατούσε το αδιαχώρητο... Το συγκρότημα τα έδωσε όλα για ένα κοινό που περίμενε αυτή τη συναυλία για πάνω από είκοσι χρόνια.  Τι να πω... είναι από τα λίγα συγκροτήματα που κατορθώνουν από τη μία να ξεσηκώσουν το κοινό (π.χ. It's my Life) και από την άλλη να το συγκινήσουν (π.χ. Always)

Ανήκω στη γενιά που έμαθε τους Bon Jovi αφού κυκλοφόρησαν το κομμάτι It's my Life. Δεν άργησα να μάθω τα τραγούδια που προηγήθηκαν (χρυσή δεκαετία του '80) και από τότε περίμενα με λαχτάρα να έρθουν στην Ελλάδα. Τα χρόνια περνούσαν και οι ελπίδες μου χάνονταν , να όμως που το συγκρότημα επέλεξε στη μεγάλη του περιοδεία να συμπεριλάβει και τη χώρα μας! Και να που έφτασε και η χθεσινή ημέρα και έφτασα στο Ολυμπιακό στάδιο. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μόνο όταν είδαμε στο video wall το βίντεο αρχής συνειδητοποίησα ότι όντως ήμουν εκεί.

Θα έβαζα και βίντεο , αλλά μάλλον δε θέλετε να ακούσετε την αγριοφωνάρα μου από πίσω...
Σας ευχαριστούμε πολύ Bon Jovi...


Have a nice day.............. ;)

Υστερόγραφο : γιατί γιατί γιατί γιατίιιιι δεν είπαν το runaway;;;;;;;;;;;;;

8 Ιουλίου 2011

Άλλη μια μέρα ξημέρωσε

   
  Έχω δύο βδομάδες να γράψω. Στο ενδιάμεσο δεν προέκυψε τίποτα το συνταρακτικό. Το καθημερινό μου δρομολόγιο είναι δωμάτιο - μπάνιο , μπάνιο - σαλόνι. Ποπό είναι κι αυτή η ζέστη... σκάει ο τζίτζικας! Κι ακόμα δεν έχει έρθει ο καύσωνας...
  Χτες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Στριφογύριζα στο κρεβάτι μου περιμένοντας να αποκοιμηθώ μα του κάκου... Αφού το ξέρω πως με την πίεση δεν έρχεται ύπνος! Προσπάθησα να χαλαρώσω και να αδειάσω το μυαλό μου από τις σκέψεις μου , όμως αυτές έβρισκαν πάλι τρόπο να επιστρέψουν και να μη μου επιτρέπουν να κοιμηθώ. Συνέχιζα να στριφογυρίζω , δεν έβρισκα με τίποτα μια θέση που να με βόλευε. Έσκαγα από τη ζέστη και ο προπολεμικός ανεμιστήρας μου ίσα ίσα που έφερνε λίγο αέρα. Σιγά σιγά με πήρε ο ύπνος γύρω στη μία τα ξημερώματα. Το πρωί ξύπνησα μες στον ιδρώτα. Είχα πετάξει κάτω τα σεντόνια μου και διψούσα. Μια καινούρια μέρα είχε ξημερώσει εδώ και αρκετές ώρες.

Πήρα το βιβλίο μου και απορροφήθηκα διαβάζοντάς το. Μόλις κουράστηκαν τα μάτια μου κοίταξα από το παράθυρο για να κατασκοπεύσω τους γείτονες. Απέναντι μια νοικοκυρά άπλωνε τη μπουγάδα και παραδίπλα μια παρέα συζητούσε δυνατά. Ο ήλιος , εκτυφλωτικός όπως πάντα , ματαίωσε τις κατασκοπευτικές μου διαθέσεις. Αποφάσισα να ανοίξω τον υπολογιστή. Μετά από ώρες μου ήρθε η ιδέα γι' αυτό το ποστ. Ελπίζω να σας αρέσει.
Αυτά για σήμερα. :)

23 Ιουνίου 2011

Μusica!

  Στις 21 του μήνα είχαμε την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής και έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα να αναρτήσω ένα ποστ σχετικά με τη μουσική που ακούω και έπειτα να μου πείτε κι εσείς με τη σειρά σας τις προτιμήσεις σας.
  Η μουσική που μου αρέσει λοιπόν είναι κυρίως η ροκ. Τα διαχρονικά τραγούδια που θυμάται κανείς για δεκαετίες (σε αντίθεση με τα χιτάκια που είναι για λίγους μήνες) οι θρυλικές μουσικές μπάντες , οι χαρακτηριστικές φωνές των τραγουδιστών , όλα αυτά και πολλά περισσότερα αποτελούν μερικούς από τους λόγους που ακούω αυτό το είδος μουσικής. Κάποια από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα είναι οι Aerosmith , οι Bon Jovi , οι Pink Floyd , οι Rolling Stones , οι Red Hot Cilli Peppers και πολλοί άλλοι φυσικά. 
  Βέβαια δεν ακούω μόνο ροκ , ακούω και ποπ , στις καλύτερες περιπτώσεις , έντεχνο και γιατί όχι , και λαϊκό , όταν ο/η τραγουδιστής/στρια εκτελεί σωστά το τραγούδι. 
  Ώρα λοιπόν να εκφράσω και τα παράπονά μου για τη σημερινή μουσική. Είναι η ιδέα μου ή τα μισά ποπ τραγούδια που ακούγονται στο ραδιόφωνο , και ξένα και ελληνικά , συνοδεύονται κι από ένα είδος εμπορικού χιπ χοπ ; Εντάξει δε λέω καλό είναι και το χιπ χοπ , αλλά γιατί να ενσωματώνεται στα υπόλοιπα τραγούδια; Εμένα τουλάχιστον με εκνευρίζει... Είμαι η μοναδική;; Και γενικά δηλαδή νιώθω ότι τα περισσότερα τραγούδια που ακούω βγαίνουν το ένα μετά από το άλλο , σαν από μηχανή , και έχουν κύριο στόχο την προσωρινή επιτυχία , τα χιτάκια που λέγαμε... Είναι πολύ κρίμα που δε βγαίνουν πια πολλά διαχρονικά τραγούδια!
  Κάπου εδώ τελειώνει αυτή η ανάρτηση... Σας αποχαιρετώ και επανέρχομαι σύντομα.

12 Ιουνίου 2011

Εικαστικό διάλειμμα 1

  Αν κάποιος με ρωτούσε τι θα ήθελα να κάνω όταν μεγαλώσω τότε με σιγουριά θα του απαντούσα ότι θέλω να ζωγραφίζω. Ακόμη κι αν δεν είναι αρκετά προσοδοφόρο... Τι κι αν αντικρύζω δυσπιστία σε όσους το ανακοινώνω; Εμένα αυτό μ' αρέσει και θα κάνω ό,τι μπορώ για να το πραγματοποιήσω...
  Εδώ λοιπόν σταματάει ο πρόλογος και προχωράω...

Ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους είναι ο Σαλβαντόρ Νταλί , γενικά δηλαδή αγαπώ οτιδήποτε πέρα της φαντασίας. Φαντάζεστε λοιπόν τη χαρά μου όταν η (αγαπημένη) καθηγήτρια των εικαστικών μάς έδωσε ένα έργο του Νταλί για να το ζωγραφίσουμε... Το έργο είναι η μεταμόρφωση του Ναρκίσσου και το πρωτότυπο είναι αυτό :
Στην προσπάθειά μου να μιμηθώ το έργο του μεγάλου ζωγράφου έφερα το εξής αποτέλεσμα... :
Σκέφτηκα να κάνω μόνο τις δύο κύριες μορφές που μοιάζουν μεν αλλά διαφέρουν κατά πολύ δε...
Δεν ξέρω αν το πέτυχα , εσείς θα μου το πείτε αυτό...
Για το κλείσιμο επέλεξα ένα δικό μου έργο (δικής μου έμπνευσης δηλαδή...)
Δεν είναι τόσο καλό όσο το πρώτο , αλλά το δημοσιεύω για να συγκρίνετε κατά κάποιον τρόπο...
περιμένω σχόλια με τη γνώμη σας!
Να είστε επιεικείς!!

9 Ιουνίου 2011

Αχ πόσο βαριέμαι....

  
  Όλον αυτόν τον καιρό μετρούσα μέρες και ανυπομονούσα να έρθει το καλοκαίρι για να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω , να βγαίνω έξω και να μη χρειάζεται να διαβάζω , παρά μόνον εξωσχολικά βιβλία χωρίς τα οποία δεν μπορώ να ζήσω , αλλά και να ζωγραφίζω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι... Οι διακοπές ήρθαν , αλλά τα όνειρα έκαναν φτερά. Δεν έχω ιδέα για το τι να κάνω για να περάσω την ώρα μου , βαριέμαι να βγαίνω έξω , έμπνευση δεν έχω και ό,τι κι αν σχεδιάσω φαντάζει άσχημο και χωρίς να το καταλάβει βρίσκεται στον κάλαθο των αχρήστων... (προς ανακύκλωση!) Δεν ξέρω αν φταίει το ότι είμαι φρέσκια στην απραξία ή η ζέστη που αυξάνεται επικίνδυνα , πάντως δεν θέλω να έχω αυτή την καταθλιπτική διάθεση όλο το καλοκαίρι!
  Είμαι ανοικτή σε οποιαδήποτε ιδέα μπορεί να με βγάλει από την "κατάθλιψη". 
  Όπως βλέπετε κι από τα έργα η απραξία μου δεν έχει όρια... 
 

ένα θέμα για σχέδιο θα ήταν καλοδεχόμενο επίσης... :)

6 Ιουνίου 2011

Λατρεμένη μου Eurovision

Και πριν προλάβετε να μου πετάξετε ντομάτες περιμένετε να σας εξηγήσω!


  Eurovision βλέπω από μικρή! Όχι φανατικά , αλλά πολλά τραγούδια τα θυμάμαι. Και πιστεύω ότι αν και δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο είναι τουλάχιστον ψυχαγωγικό. Και τώρα θα μου πείτε έχει περάσει περίπου μήνας από τη φετινή eurovision , ακόμα εκεί έχεις μείνει? Όχι θα σας πω , άλλος είναι ο λόγος που δημοσιεύω αυτό το ποστ (αν και εδώ που τα λέμε αδικηθήκαμε φέτος...:P)

  χμμμμ... τι έλεγα? Ναι! Ο λόγος...! Ε , λοιπόν θα σας τον πω και αν θέλετε με πιστεύετε! Η eurovision μου έμαθε γεωγραφία! Και επειδή αύριο γράφουμε γεωγραφία το θυμήθηκα! Ξέρατε εσείς ότι η Λετονία λέγεται Latvia στα αγγλικά και η Λευκορωσία Belarus? Και φυσικά έμαθα κατά που πέφτουν και ποιες είναι οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης , αφού πάντα αλληλοψηφίζονται μεταξύ τους , οπότε ξεχωρίζουν όσο να ΄ναι...
Επίσης κατάλαβα ποιες είναι οικονομικά δυνατές χώρες , όπως οι big 5 και όσες ξοδεύουν του κόσμου τα λεφτά για να κερδίσουν. Στη δεύτερη αυτή κατηγορία ανήκαμε κι εμείς μέχρι πριν από κάποια χρόνια , αλλά τώρα που η Ερτ ζορίζεται "κάνουμε περικοπές"
Βρε παιδιά δώστε τη eurovision στο σταρ μπας και γελάσουμε λιγάκι :P

3 Ιουνίου 2011

Yes We Speak Italiano

   
  Μια λατρεία για τα ιταλικά πάντα την είχα , μου άρεσε αυτή η προφορά που μοιάζει περισσότερο με τραγούδι. Και τρελαίνομαι για όλα τα ιταλικά τραγούδια όπως είναι φυσικό. Εντάξει δε λέω , και τα γαλλικά καλά είναι , αλλά για να τ' ακούς και όχι για να τα μιλάς! Πιστέψτε με... Μετά από δύο χρόνια αποτυχημένης προσπάθειας στο σχολείο κατέληξα να ξέρω μόνο κάτι λέξεις όπως γκαρσόν (σαν τον τύπο της διαφήμισης) και αυτές να μην μπορώ να τις συλλαβίσω "όπως πρέπει". Ε και όταν μας έδωσαν και τα ιταλικά ως επιλογή στο σχολείο δε δίστασα καθόλου να τα επιλέξω μεταξύ γερμανικών και γαλλικών! Έτσι έφτασα σήμερα σε τέτοιο επίπεδο ώστε να μπορώ να παραγγείλω σε εστιατόριο... (χειροκρότημα?) και να αναλύω (αναλύω που λέει ο λόγος) τις καθημερινές μου συνήθειες...Si si!
  Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Είναι που τα έχω φρέσκα γιατί γράψαμε σήμερα κάτι πανεύκολα θέματα , άρθρα ρήματα και τέτοια... capisci? Η γραμματική δεν είναι δύσκολη... Τα περισσότερα ρήματα είναι ομαλά και τα ανώμαλα τα μαθαίνεις και τέλος! Ούτε προφορές ούτε τίποτα... ό,τι βλέπεις διαβάζεις! Και το λεξιλόγιο? Πολλές λέξεις μοιάζουν με τις αγγλικές , αλλά και γαλλικές , αφού όλες λατινογενείς είναι... Τουλάχιστον εμένα μου φαίνονται εύκολα... Για τους συμμαθητές μου που ζορίζονται δεν είμαι τόσο σίγουρη , αλλά εμένα ν' ακούτε , εντάξει?
Κι επειδή θυμήθηκα ένα καταπληκτικό ιταλικό τραγούδι σας το παραθέτω με τους στίχους του ρεφρέν!

Non ti scordar mai di me,
di ogni mia abitudine,
in fondo siamo stati insieme
e non è un piccolo particolare.
Non ti scordar mai di me,
della più incantevole fiaba
che abbia mai scritto,
un lieto fine era previsto e assai gradito.

  Η Giusy Ferreri ζητάει από τον αγαπημένο της να μην την ξεχάσει μετά απ'όσα έζησαν μαζί. Ε δε νομίζω να θέλετε να κάνω μετάφραση κατα λέξη?? :PP
Καλά δεν έχω πρόβλημα... αν θέλετε σας τα λέω κιόλας!
 Ποια είναι η αγαπημένη σας γλώσσα? Τι σας αρέσει σ' αυτή? Πείτε τα μου όλα! :)
(όποιος πει γαλλικά τον έφαγα :P)
        (σοβαρολογώ!)
(Όχι εντάξει πλάκα κάνω :PP)

1 Ιουνίου 2011

Διάβασμα...


  Δυστυχώς πολλοί από μας διανύουμε τη χειρότερη περίοδο του χρόνου , και το εννοώ με όλη τη σημασία της λέξης... Γιατί? Επειδή είμαστε υποχρεωμένοι να διαβάζουμε ενώ αρχίζουν σιγά σιγά να σφίγγουν οι ζέστες!
  Μα ποιοι σοβαροί άνθρωποι βάζουν τις εξετάσεις τέτοια εποχή? Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με τίποτα :/ Και το χειρότερο? Η υπέροχη υπουργός παιδείας κανόνισε να γράφουμε το ένα μάθημα μετά το άλλο , κάτι σαν βομβαρδισμός γνώσεων θα πω εγώ... Οπότε έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα , και για να σας δώσω να καταλάβετε (να ο πληθυντικός πάλι :P) σήμερα γράψαμε χημεία , αύριο γράφουμε νέα ελληνική γλώσσα και μεθαύριο δεύτερη ξένη γλώσσα... (την οποία και πάνε να καταργήσουν εεε?) Ε και είναι κι αυτό το σαββατοκύριακο που χαλάει τα σερί αλλιώς αυτοί ήταν ικανοί να μας βάλουν και τέταρτο μάθημα στη σειρά... Αλλά δεν πτοούνται καθόλου! Δευτέρα - Τρίτη - Τετάρτη συνεχόμενα και τελειώνουμε επιτέλους! (αν δεν έχουμε βγει νοκ άουτ... :P) 
  Άντε καλό διάβασμα , καλή συγκέντρωση και να θυμάστε ότι σε μια βδομάδα θα είστε ελεύθεροι να απολαύσετε το καλοκαιράκι!
  Σας αφήνω με ένα αγαπημένο μου τραγούδι , κατάλληλο για το γενικό κλίμα!

Σαν πρώτη ανάρτηση


  Καλά τα βιβλία και οι ταινίες , αλλά χρειάζομαι πολύ μια διέξοδο για τις σκέψεις μου , τα συναισθήματα και τα προβλήματά μου. Γι'αυτό και δημιούργησα αυτό το ιστολόγιο. Ξέρω ίσως στην αρχή να μη διαβάζει κανείς όσα γράφω , αλλά μέσα στο κόλπο είναι αυτά... Πάντως εγώ θα συνεχίζω να γράφω κι ελπίζω να μην πτοηθώ , έστω κι αν υπάρχει ένας και μόνο αναγνώστης (και πολλά λέω).
  Πολύ θα ήθελα πάντως να ανταλλάξω απόψεις με τους υπόλοιπους μπλόγκερς. Οπότε μη διστάζετε να σχολιάσετε λέγοντας το οτιδήποτε , να ξέρετε θα μου δώσει μεγάλη χαρα!
  Ίσως κάποιοι θεωρήσετε ότι προσπαθώ να "αντιγράψω" άλλα ιστολόγια , αλλά κάτι τέτοιο νομίζω πως δε θα με τιμούσε ιδιαίτερα... Εξάλλου ο λόγος που το κάνω όλο αυτό είναι για να δώσω το δικό μου στίγμα και όχι να κοπιάρω τα στοιχεία των υπολοίπων. Παρ'όλα αυτά έχω κάποια αγαπημένα ιστολόγια , τα οποία εκτιμώ πολύ και αν υπάρχει τυχόν ομοιότητα θα είναι καταλάθος και συγχωρέστε με... :)
  Έτσι λοιπόν αρχίζει τούτο το ιστολόγιο. Θα θεωρήσω τη σημερινή μέρα την πρώτη μέρα και αν θεού θέλοντος είμαι εδώ και ένα και δύο και τρία (και τέσσερα παιδιά?) ακόμα χρόνια θα γιορτάζω τα γενέθλια του ιστολογίου την ίδια μέρα... Τι να πω... κανείς δεν ξέρει , γι'αυτό ποτέ μη λες ποτέ.
  Έτσι , επαναλαμβάνω , δημιούργησα το ιστολόγιο αυτό , ποιος ξέρει πόσες ώρες έψαχνα για το κατάλληλο φόντο και τις εικόνες που βλέπετε δεξιά -------->
  Ίσως δείτε πολλές ακόμα , γιατί έχω μια μανία με δαύτες οπότε μη με παραξηγήσετε πλιιζ...
  Ελπίζω να σας αρέσει και να αποφασίσετε να το ακολουθήσετε! Πιστεύω ότι θα περάσουμε πολλές καλές στιγμές μαζί!
Καλά... μ'αρέσει που μιλάω και στον πληθυντικό σε αόρατο κοινό... Αξιολύπητο?
  Ίσως όμως μια μέρα κάποιος το διαβάσει αυτό το πρώτο ποστ μου και σκεφτεί ότι απευθύνομαι σ'αυτόν.

Άντε...και καλό μήνα σε όλους!!!
(Μπήκε το καλοκαιράκι!)