Waiting for the change...

Νοέμβρης. 

Πάνω από ένας μήνας για τα Χριστούγεννα...
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μετράμε αντίστροφα για τις διακοπές. Λες και η ζωή δεν έχει νόημα. 

Ανυπομονούμε για κάτι απλώς και μόνο για να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα. 

Πόσες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να λέει Ααχ άντε να μου συμβεί κάτι περίεργο.... Κάτι που να μην περιμένω. Κάτι να με βγάλει από τη ρουτίνα , να με βάλει σε σκέψεις. 

Φυσικά... φοβόμαστε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας... Περιμένουμε να μας συμβούν πράγματα. 

Η αλήθεια είναι ότι νιώθεις ωραία όταν σου συμβαίνει κάτι από μόνο του. 

Εκεί που συνηθίζεις στη ρουτίνα γίνεται κάτι και σε ταρακουνάει.

Όταν όμως βλέπεις ότι τίποτα δε συμβαίνει και βυθίζεσαι όλο και πιο πολύ στη ρουτίνα καλύτερα είναι να αναλάβεις δράση.

Άρχισα τις φιλοσοφίες όμως...


Τα διαγωνίσματα δίνουν και παίρνουν...
Το πρωινό ξύπνημα είναι κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολο.
Πλέον οι φύλακες εκπλήσσονται όταν φτάνω πριν το κουδούνι!


Βελτιώνουμε και την κοινωνικότητά μας ;)


O καιρός όμως πάει από το κακό στο χειρότερο! Όχι άλλο κρύο...

Αυτά από τις εβδομάδες που πέρασαν :)