31 Δεκεμβρίου 2011

Έρχεται το 2012!

   
  Λιγότερο από μιάμιση ώρα μας χωρίζει από τη νέα χρονιά , το 2012!
Αποχαιρετώ λοιπόν το 2011 που μας πρόσφερε πολλά , τόσο θετικά όσο και αρνητικά και υποδέχομαι το 2012 ελπίζοντας ότι κι αυτό με τη σειρά του θα μας προσφέρει πολλά (και αν γίνεται περισσότερα καλά!)

Υγεία , ευτυχία , αγάπη είναι μόνο μερικά από αυτά! Ό,τι επιθυμεί ο καθένας να το έχει :)

Ελπίζω το 2012 να γράψω όσα περισσότερα μπορώ και όσα νιώθω και να τα μοιραστώ μαζί σας!
Καλή χρονιά σε όλους!! :D

19 Νοεμβρίου 2011

Waiting for the change...

Νοέμβρης. 
Πάνω από ένας μήνας για τα Χριστούγεννα...
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μετράμε αντίστροφα για τις διακοπές. Λες και η ζωή δεν έχει νόημα. 
Ανυπομονούμε για κάτι απλώς και μόνο για να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα. 
Πόσες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να λέει Ααχ άντε να μου συμβεί κάτι περίεργο.... Κάτι που να μην περιμένω. Κάτι να με βγάλει από τη ρουτίνα , να με βάλει σε σκέψεις. 

Φυσικά... φοβόμαστε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας... Περιμένουμε να μας συμβούν πράγματα. 

Η αλήθεια είναι ότι νιώθεις ωραία όταν σου συμβαίνει κάτι από μόνο του. 
Εκεί που συνηθίζεις στη ρουτίνα γίνεται κάτι και σε ταρακουνάει.

Όταν όμως βλέπεις ότι τίποτα δε συμβαίνει και βυθίζεσαι όλο και πιο πολύ στη ρουτίνα καλύτερα είναι να αναλάβεις δράση.

Άρχισα τις φιλοσοφίες όμως...


Τα διαγωνίσματα δίνουν και παίρνουν...
Το πρωινό ξύπνημα είναι κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολο.
Πλέον οι φύλακες εκπλήσσονται όταν φτάνω πριν το κουδούνι!


Βελτιώνουμε και την κοινωνικότητά μας ;)


O καιρός όμως πάει από το κακό στο χειρότερο! Όχι άλλο κρύο...

Αυτά από τις εβδομάδες που πέρασαν :)

2 Οκτωβρίου 2011

Εσωστρέφεια


Γύρω μου τόσοι άνθρωποι... Στη γειτονιά μου , στο σχολείο , στο φροντιστήριο...
Τόσοι άνθρωποι πάνε κι έρχονται , σκέφτονται , ονειρεύονται. Ούτε καν τους γνωρίζω.
Οι συμμαθητές μου. Φέτος αλλάξανε τα τμήματα και βρέθηκα ξαφνικά με τόσους αγνώστους.
Πώς ξεκινάς μια φιλία;
Πώς κάνεις το πρώτο βήμα;
Και κυρίως... τι γίνεται όταν είσαι απόλυτα κλειστός και εσωστρεφής άνθρωπος;
Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να πλησιάσει κανείς τους συμμαθητές του σήμερα;
Ή μήπως μόνο εγώ έχω το πρόβλημα;

Ίσως όλα να ξεκινάνε από ένα χαμόγελο , μια καλημέρα.
Ίσως να χρειάζεται μόνο να είσαι ο εαυτός σου.
Κι αν δε με αποδεχτούν οι άλλοι;
Ε τότε δεν ξέρουν τι χάνουν...

Κάποιοι άνθρωποι είναι ανοικτοί και κοινωνικοί. Με ένα βλέμμα δημιουργούν φίλους.
Κάποιοι άλλοι είναι εσωστρεφείς και αντικοινωνικοί. Για μένα αυτό έγκειται κυρίως στη χαμηλή αυτοπεποίθηση.  
Πώς καταπολεμά κανείς την χαμηλή του αυτοπεποίθηση; 
Όλα είναι σχετικά... Το ότι νιώθει κανείς κατώτερος , δε σημαίνει ότι είναι.
Όλα στο μυαλό είναι.

Αν δεις τον εαυτό σου με άλλο μάτι θα αλλάξει και ολόκληρη η ψυχολογία σου.
Αν είσαι ευγενικός και συμπαθητικός θα κάνεις καινούριες φιλίες.
Γι' αυτό μη βάζεις ταμπέλες στον εαυτό σου και δέξου τις αλλαγές.
Οι φίλοι θα έρθουν από μόνοι τους... 

Να και κάτι ενδιαφέρον :

Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση χαρακτηρίζονται από:
 
Αισθήματα κατωτερότητας και ανασφάλειας.
Δυσκολία κοινωνικής ένταξης και αισθήματα μοναξιάς.
Υπερβολική ευθιξία και χαμηλές αντοχές στις συντροφικές σχέσεις.
Παραμέληση ικανοποίησης βασικών προσωπικών αναγκών.
Παραμέληση της εξωτερικής εμφάνισης.
Υπερβολική ενασχόληση με αυτό που οι άλλοι σκέπτονται για αυτούς.
Υπερβολική ανησυχία μήπως και ενοχλήθηκε κάποιος άλλος εξ’ αιτίας τους.
Διάχυτο άγχος και συχνά αισθήματα απογοήτευσης.
Δυσκολία να ερμηνεύσουν με ειλικρίνεια την πραγματικότητα.
Επικέντρωση στα αρνητικά στοιχεία μιας κατάστασης.
Μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες.
Δυσκολία να δέχονται φιλοφρονήσεις.
Έλλειψη εμπιστοσύνης στις προσωπικές τους απόψεις.
Χαμηλές προσδοκίες από τη ζωή.
Αναπάντεχες εκρηκτικές συμπεριφορές.
Αποφυγή των προκλήσεων.
Κοινωνική απόσυρση.
Διαταραχές στη συγκέντρωση, τον ύπνο και τη διατροφή
Έχεις κι εσύ χαμηλή αυτοπεποίθηση; :(
 

13 Σεπτεμβρίου 2011

Back to school...


Δεν κατάλαβα τίποτα...
Πότε πέρασε το καλοκαίρι;;
Πότε πήγε 8.45;;;
Πότε χτύπησε το κουδούνι;;;;
Και τελείωσε κιόλας η δεύτερη μέρα...
Πρώτη φορά που δεν υπάρχει ούτε ένα βιβλίο στην τσάντα... Ούτε ένα για δείγμα...
Τα βιβλία αγνοούνται , όποιος ξέρει οτιδήποτε ας επικοινωνήσει μαζί μας.

Όχι τίποτ' άλλο , αλλά πέρσι μας βάζανε και διαδραστικούς πίνακες... Α καλάαα...

Πρώτο θρανίο πάλι... Φτου , τρέχουν και προλαβαίνουν τα τελευταία...
Και δυο καινούριοι μαθητές , πόσοι είμαστε τώρα;; Α , 28... 
Άλλος για τη βάρκα μας;; Δεν μπορεί θα τους φτάσουμε τους 30!

Καινούριο θρανίο να ζωγραφίσω!! 
Καινούριοι καθηγητές επίσης! 

Πφφφ θέλω το καλοκαίρι πίσω......
Καλά καλά δεν κατάλαβα πότε πέρασε...
I will survive...
Will I?

29 Αυγούστου 2011

Θερινό ή χειμερινό σινεμά;


Πρόσφατα είδα ένα άρθρο σε εφημερίδα σχετικά με τα υπέρ και τα κατά των χειμερινών και των θερινών κινηματογράφων. Το σκέφτηκα αρκετά και τώρα πια που οι θερινοί κινηματογράφοι κλείνουν και οι σινεφίλ θα επιστρέψουν στις κλειστές αίθουσες είναι καιρός να μοιραστούμε τις απόψεις μας.

Ο κινηματογράφος από μόνος του είναι μαγεία. Είναι από τα πιο διαδεδομένα μέσα διασκέδασης και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν σχεδιάζεις να βγεις έξω. Τι προτιμάμε όμως; Θερινό ή χειμερινό σινεμά; Ας δούμε τι μας προσφέρει το καθένα.

Στους κλειστούς κινηματογράφους , καταρχάς έχεις το συν του τρισδιάστατου που προσφέρουν πολλές ταινίες , ακόμα κι αν πολλές φορές μετανιώνεις για τα παραπάνω χρήματα που έδωσες... Επίσης το προσωπικό φαίνεται πρόθυμο να σε εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο. Υπάρχουν αναπαυτικά καθίσματα και κλιματισμός. Δεν είσαι αναγκασμένος να βλέπεις το κεφάλι του μπροστινού σου. Τι άλλο θες;
Στους θερινούς κινηματογράφους από την άλλη βλέπεις μαζί με την ταινία και τ' αστέρια. Υπάρχει μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα. Το φεγγάρι με τ' αστέρια , το γιασεμί με την υπέροχη μυρωδιά του και η ταινία που επέλεξες. Ό,τι πρέπει για ερωτευμένα ζευγαράκια , αρκεί να μην ζουν τον έρωτά τους μπροστά μου!!

Φτάσαμε και στα κατά... Δεν μπορώ να βρω κάτι συγκεκριμένο για τους κλειστούς κινηματογράφους... Είναι καθαρά υποκειμενικό. Αν σου αρέσει ο εσωτερικός ή ο εξωτερικός χώρος. Απλά είναι καλύτερα το καλοκαίρι να πηγαίνεις σε θερινά σινεμά (κατά τη γνώμη μου) Και είναι που δεν υπάρχει διάλειμμα... Που σημαίνει ότι αν θες να πας προς νερού σου θα πρέπει να κρατηθείς για να μη χάσεις την ταινία... ή μπορείς να μην πάρεις αλμυρά!
Για τους θερινούς κινηματογράφους μπορώ να πω περισσότερα. Οι καρέκλες δεν είναι και τόσο αναπαυτικές , τα κουνούπια βρίσκουν ευκαιρία να επιτεθούν κατευθείαν στη σάρκα σου και είσαι αναγκασμένος να ακούς το κρίτσι κρίτσι από τα πατατάκια του διπλανού σου. Εεε αν ο μπροστινός σου είναι κεφάλας... την πάτησες!! 

Για όλους αυτούς τους λόγος εγώ επιλέγω θερινούς κινηματογράφους (το καλοκαίρι). Για το χειμώνα επιλέγουμε αναγκαστικά multiplex.
Βέβαια για το καλοκαίρι δε θα ήταν κακό κάτι μεταξύ χειμερινού και θερινού κινηματογράφου... 
Περιμένω και τη δική σας γνώμη!

21 Ιουλίου 2011

Ημουν κι εγω στο Οακα!

Is there a doctor in the house??

Μας είπαν ο Jon Bon Jovi και η παρέα του σε μια αξέχαστη συναυλία , χθες στις 20/07.
Τι ακολούθησε; Bad Medicine , You give love a bad name , Always , It's my Life , Livin' on a Prayer και πολλά ακόμη από τα διαχρονικά κομμάτια τους. Ξεσηκωθήκαμε , ουρλιάξαμε , φωνάξαμε , τραγουδήσαμε , ξελαρυγγιαστήκαμε , μα πάνω απ'όλα ζήσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία. 
Το στάδιο κατάμεστο , φανταστείτε λοιπόν τι χαμός δημιουργήθηκε όταν η θρυλική μπάντα βγήκε στη σκηνή. Για δύο-δυόμιση ώρες περίπου επικρατούσε το αδιαχώρητο... Το συγκρότημα τα έδωσε όλα για ένα κοινό που περίμενε αυτή τη συναυλία για πάνω από είκοσι χρόνια.  Τι να πω... είναι από τα λίγα συγκροτήματα που κατορθώνουν από τη μία να ξεσηκώσουν το κοινό (π.χ. It's my Life) και από την άλλη να το συγκινήσουν (π.χ. Always)

Ανήκω στη γενιά που έμαθε τους Bon Jovi αφού κυκλοφόρησαν το κομμάτι It's my Life. Δεν άργησα να μάθω τα τραγούδια που προηγήθηκαν (χρυσή δεκαετία του '80) και από τότε περίμενα με λαχτάρα να έρθουν στην Ελλάδα. Τα χρόνια περνούσαν και οι ελπίδες μου χάνονταν , να όμως που το συγκρότημα επέλεξε στη μεγάλη του περιοδεία να συμπεριλάβει και τη χώρα μας! Και να που έφτασε και η χθεσινή ημέρα και έφτασα στο Ολυμπιακό στάδιο. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μόνο όταν είδαμε στο video wall το βίντεο αρχής συνειδητοποίησα ότι όντως ήμουν εκεί.

Θα έβαζα και βίντεο , αλλά μάλλον δε θέλετε να ακούσετε την αγριοφωνάρα μου από πίσω...
Σας ευχαριστούμε πολύ Bon Jovi...


Have a nice day.............. ;)

Υστερόγραφο : γιατί γιατί γιατί γιατίιιιι δεν είπαν το runaway;;;;;;;;;;;;;