Στις 21 του μήνα είχαμε την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής και έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα να αναρτήσω ένα ποστ σχετικά με τη μουσική που ακούω και έπειτα να μου πείτε κι εσείς με τη σειρά σας τις προτιμήσεις σας.
Η μουσική που μου αρέσει λοιπόν είναι κυρίως η ροκ. Τα διαχρονικά τραγούδια που θυμάται κανείς για δεκαετίες (σε αντίθεση με τα χιτάκια που είναι για λίγους μήνες) οι θρυλικές μουσικές μπάντες , οι χαρακτηριστικές φωνές των τραγουδιστών , όλα αυτά και πολλά περισσότερα αποτελούν μερικούς από τους λόγους που ακούω αυτό το είδος μουσικής. Κάποια από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα είναι οι Aerosmith , οι Bon Jovi , οι Pink Floyd , οι Rolling Stones , οι Red Hot Cilli Peppers και πολλοί άλλοι φυσικά.
Βέβαια δεν ακούω μόνο ροκ , ακούω και ποπ , στις καλύτερες περιπτώσεις , έντεχνο και γιατί όχι , και λαϊκό , όταν ο/η τραγουδιστής/στρια εκτελεί σωστά το τραγούδι. Ώρα λοιπόν να εκφράσω και τα παράπονά μου για τη σημερινή μουσική. Είναι η ιδέα μου ή τα μισά ποπ τραγούδια που ακούγονται στο ραδιόφωνο , και ξένα και ελληνικά , συνοδεύονται κι από ένα είδος εμπορικού χιπ χοπ ; Εντάξει δε λέω καλό είναι και το χιπ χοπ , αλλά γιατί να ενσωματώνεται στα υπόλοιπα τραγούδια; Εμένα τουλάχιστον με εκνευρίζει... Είμαι η μοναδική;; Και γενικά δηλαδή νιώθω ότι τα περισσότερα τραγούδια που ακούω βγαίνουν το ένα μετά από το άλλο , σαν από μηχανή , και έχουν κύριο στόχο την προσωρινή επιτυχία , τα χιτάκια που λέγαμε... Είναι πολύ κρίμα που δε βγαίνουν πια πολλά διαχρονικά τραγούδια!
Κάπου εδώ τελειώνει αυτή η ανάρτηση... Σας αποχαιρετώ και επανέρχομαι σύντομα.
